IKONIO F.C.

Με μεγάλη μας χαρά είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε και να μας πει λίγα λόγια για εκείνη και για την εμπειρία της στα γήπεδα, η διαιτητής κα Όλγα Κολοκυθά.

Αρχικά θα θέλαμε να μας πείτε, τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;

Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο ξεκίνησε όντας ακόμα στην κοιλιά της μητέρας μου, καθότι ο πατέρας μου ήταν 14 χρόνια διαιτητής στην Α’  Εθνική στο κλασσικό ποδόσφαιρο, 5 χρόνια FIFA και αργότερα στο χώρο του futsal από τα πρώτα του βήματα στην Ελλάδα το 1989. Ακολουθούσα τον πατέρα μου σε όλα του τα παιχνίδια, ως εκ τούτου το “μικρόβιο“ μεταφέρθηκε 100% επιτυχώς! Από πολύ μικρή ηλικία έπαιζα ποδόσφαιρο με τα αγόρια στη γειτονιά μου και στην ηλικία των 18 ξεκίνησα τη διαιτησία επιλέγοντας το futsal.

Αρκετοί διερωτώνται πώς νιώθει μια γυναίκα μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο και πώς σας αντιμετωπίζουν οι ποδοσφαιριστές;

Το ποδόσφαιρο στη χώρα μας είναι εν μέρει ανδροκρατούμενος χώρος, βέβαια υπάρχουν αρκετές γυναικείες παρουσίες οι οποίες έχουν και τις γνώσεις και την ικανότητα να βοηθήσουν σημαντικά και να προσφέρουν ακόμα περισσότερα στο χώρο των υποδομών. Προσωπικά λατρεύω τις προκλησεις, νιώθω τυχερή που μέσα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο μπορώ να ασκώ τα χρέη ενός διαιτητή με ήθος, αξιοπρέπεια, σεβασμό και να συνεργάζομαι άρτια με ποδοσφαιριστές, παράγοντες και προπονητές. Υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση από όλες τις πλευρές. Δεν έχω αντιμετωπίσει κάποια διαφορετική ή ιδιαίτερη μεταχείριση στην πολυετή παρουσία μου στο χώρο. Ενδεχομένως να υπήρχε κάποια έκπληξη όταν πρωτοεμφανίστηκα, αλλά καμία αρνητική συμπεριφορά ή σχόλιο.

Θα θέλαμε τώρα το σχόλιο σας για αυτή την ιδιαίτερη χρονιά.

Αδιαμφισβήτητα ο ρόλος των διαιτητών στα παιχνίδια υποδομών είναι καίριος, διότι από τη μία είναι εκείνος/η που επιβλέπει την τήρηση των κανόνων και θα επιβάλλει τις όποιες ποινές, από την άλλη όμως, βλέπουμε μέσα στο γήπεδο να γίνεται φροντιστής και δάσκαλος των παιδιών μας, μαθαίνοντας τα το σεβασμό και τα όρια .
Τι μένει σε εσάς από αυτή την αλληλεπίδραση;

Είμαστε αθλητές και αθλήτριες, ο σκοπός μας είναι να κάνουμε δράσεις αλληλεγγύης σεβόμενοι τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως εθνικότητας η χρώματος. Να μπολιάσουμε τον αθλητή με τις πραγματικές αξίες του αθλητισμού, να αγαπήσουμε την ευθύνη ως αθλητές απέναντι στην κοινωνία και ειδικά στη βάση της … τα παιδιά !! Να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να έρθει στον αθλητισμό. Ως διαιτητές σίγουρα οφείλουμε σε ένα επίσημο πρωτάθλημα βάση της εμπειρίας μας και χρησιμοποιώντας πάντα τον ΚΑΠ, να διαχειριστούμε μέσα σε 4’’ τις σωστές αποφάσεις, να εφαρμόσουμε τους κανονισμούς και να επιβάλλουμε τις ανάλογες ποινές. Εξυπακούεται ότι στις υποδομές ο ρόλος μας ως παιδαγωγοί είναι εξίσου σημαντικός με το ρόλο μας ως διαιτητές.

Ενα θέμα που απασχολεί διαχρονικά είναι η συμπεριφορά και η παρουσία των γονιών στους χώρους άθλησης. Ποιά είναι η εικόνα που έχετε επί του παρόντος και τι θα θέλατε να πείτε στους γονείς που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη;

Οι γονείς έχουν κι αυτοί το δικό τους ρόλο, κι αυτός είναι σίγουρα διαφορετικός από αυτόν του διαιτητή ή του προπονητή. Τα παιδιά βλέπουν διαφορετικά το ποδόσφαιρο από ότι ένας ενήλικος. Στόχος όλων μας είναι οι μικροί να αγαπήσουν και να κατανοήσουν το ποδόσφαιρο, αποκομίζοντας όλα τα οφέλη της άσκησης, να διασκεδάσουν, να αποκτήσουν περισσότερες παραστάσεις, να διαμορφώσουν το δικό τους δυναμικό χαρακτήρα, έτσι ώστε να ολοκληρωθούν σαν ποδοσφαιριστές στην ενηλικίωση τους. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Το κάθε παιδί θα πρέπει να το χαίρεται, να το ζει και να αγωνίζεται κάθε φορά με μεγάλη χαρά κ αυτοπεποίθηση.

Καλό λοιπόν θα ήταν, οι γονείς που θα πάνε στο γήπεδο να μην αποδοκιμάζουν τις αποφάσεις ενός διαιτητή, προπονητή, τον δικό του παίκτη ή τον αντίπαλο. Βλέποντας το παιδί αυτό, θα παραδειγματιστεί και όταν αποδοκιμάζουμε το διαφορετικό, π.χ. τη διαφορετική φανέλα, αυτόματα δίνουμε το δικαίωμα στο παιδί να αποδοκιμάζει οτιδήποτε διαφορετικό, δηλαδή το πιο χοντρό παιδάκι, το παιδάκι που φοράει γυαλιά, που είναι σε ένα αμαξίδιο. Όλο αυτό έχουμε την ευθύνη να το σταματήσουμε.