Το παιδί που ξεκινά ένα άθλημα αξίζει το σεβασμό και την εκτίμηση των γονιών του. Εκείνοι πρέπει να προσπαθήσουν να παρακινήσουν και να ενθαρρύνουν την εξέλιξή του σε μια τέτοια δραστηριότητα, όμως κυρίως να του δώσουν να καταλάβει και να αντιληφθεί κάτι: πως το άθλημα είναι, πρώτα απ’ όλα, διασκέδαση και επιθυμία για συμμετοχή. Δεν είναι τροφή για ζήλιες, άχρηστες και λανθασμένες φιλοδοξίες, που τις περισσότερες φορές είναι το εμπόδιο και όχι το όφελος για το παιδί.

Πράγματι, κυρίως στο ποδόσφαιρο και στις ηλικίες από 6 έως 14 ετών, ο γονιός γίνεται συχνά πρωταγωνιστής σε δυσάρεστες καταστάσεις. Αυτές δημιουργούν προβλήματα και εμπόδια σε μια ήρεμη και θετική αθλητική δραστηριότητα για το παιδί του.

Πολύ συχνά, ένα προσεκτικό μάτι αποκαλύπτει ότι ο πραγματικός πρωταγωνιστής στους παιδικούς αγώνες, εκείνος που είναι γεμάτος με ένταση, που είναι σχολαστικά προετοιμασμένος και που μπορεί να δυσαρεστείται αν αποτύχει σε ένα σουτ για γκολ (το παιδί), είναι ο γονιός του

Το παιδάκι, αντίθετα, σηκώνει τους ώμους, ξεχνά και προσπερνά σχετικά γρήγορα το λάθος ή την ήττα και, εν κατακλείδι, το μοναδικό πράγμα για το οποίο σίγουρα στενοχωριέται είναι η ιδέα της αναμενόμενης κατσάδας (κηρύγματος) στο σπίτι. Μπορεί να φτάσει στο σημείο, ασυνείδητα, να αγχωθεί για να πραγματοποιήσει για τον εαυτό του, διαμέσου του παιδιού του, τις επιθυμίες που δεν κατάφερε να ικανοποιήσει, ως παιδί ο ίδιος

Με την πεποίθηση ότι «αυτό γίνεται για το καλό του (του παιδιού)», στην πραγματικότητα διατρέχεται ο κίνδυνος της δημιουργίας  ψυχολογικής φόρτισης, που προκαλεί όχι μόνο αρνητικές συνθήκες για την συμμετοχή του παιδιού στον αγώνα, αλλά, πιο σοβαρά, καταστρέφει την ψυχολογική ανάπτυξή του. Πολύ συχνά υποστηρίζεται ότι το δραστήριο παιδί ποτέ δεν θα υποφέρει από τα λάθη του στο παιχνίδι αλλά θα εκλάβει μόνο του την χαρά της ζωής και την ευτυχία : αυτό, δυστυχώς, δεν είναι δυνατό σε συνθήκες όπως παραπάνω και το καθήκον του γονιού είναι να αφήσει το παιδί να κάνει τις δικές του επιλογές. Να ζήσει τη ζωή του με τον τρόπο του, καταλαβαίνοντας πως κάθε λάθος που κάνει και κάθε πόνος που βιώνει, το βοηθούν να χτίσει μια σίγουρη προσωπικότητα.

Πιστεύεται πως η αθλητική δραστηριότητα είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να βοηθήσουμε το παιδί να ωριμάσει και να αναπτυχθεί, καθώς ο αθλητισμός ωθεί τους νεαρούς στην ανάληψη υποχρεώσεων, στην βούληση για βελτίωση, στην έκθεσή τους σε συνεχείς δοκιμασίες. Επίσης στην δημιουργία κοινωνικών σχέσεων, στην κατανόηση της αυτοθυσίας και της ταπεινοφροσύνης, στην ανάληψη ευθυνών και στη συμμετοχή τους ως μέλη μιας κοινωνίας στην οποία έχουν ισχύ, δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Παρακάτω, παραθέτουμε μερικές πιθανές προτάσεις για τους γονείς, προϊόν εμπειρίας, που μπορούν να θεωρηθούν ως ένα μοντέλο θετικής συμπεριφοράς στην δράση των παιδιών τους, ένα μοντέλο που δεν έχει την απαίτηση να γίνει δόγμα, αλλά μόνο ένα σχέδιο διαλογισμού.

• Παρακινείστε, ενθαρρύνετε την αθλητική δραστηριότητα, αφήνοντας την επιλογή της στο παιδί (δώστε τα ερεθίσματα, το παιδί θα επιλέξει με ποιο άθλημα θα ασχοληθεί)
• Συστήστε μια σχέση με τον προπονητή, ώστε το παιδί από τις αναφορές των ενηλίκων να παίρνει ξεκάθαρα μηνύματα
• Αφήστε το παιδί ελεύθερο να εκφραστεί στην προπόνηση και στον αγώνα (είναι και ένας τρόπος εκπαίδευσης της αυτονομίας
• Αποφύγετε κρίσεις για τους συμπαίκτες του ή συγκρίσεις με αυτούς: είναι μια από τις πιο δυσάρεστες καταστάσεις που μπορούν να συμβούν τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους ενήλικες
• Αποφύγετε κατηγορίες (μομφές) στο τέλος του αγώνα. Φανερώστε ενδιαφέροντα που μπορεί να ζήσει στις διάφορες στιγμές του αγώνα και αν είναι απαραίτητο δώστε έμφαση στην πρόοδο. Βοηθήστε να τεθούν ρεαλιστικοί στόχοι και προσδοκίες που ανταποκρίνονται στις δικές του δυνατότητες
• Προσφέρετε αρκετές ευκαιρίες για μια σφαιρική αθλητική εκπαίδευση.
• Σεβασμός στους κανόνες, στις υποχρεώσεις, στις προτεραιότητες, στο ντύσιμο, στο ωράριο, στους συμπαίκτες, στην προσωπική υγιεινή. Ο γονιός πρέπει να συμβάλει στην επίτευξη αυτών των στόχων σε συνεργασία με τον προπονητή
• Δηλώστε παρόντες στις δύσκολες στιγμές. Να ενθαρρύνουμε, να τονίζουμε την θετική εμφάνιση. Σε κάθε περίπτωση να διασφαλίζουμε την ψυχολογική ισορροπία του παιδιού.
• Να έχουμε μια θετική και ισορροπημένη στάση σε σχέση με το αποτέλεσμα, τονίζοντας πώς να ξέρουμε να χάνουμε είναι πιο δύσκολο και σημαντικό από το να ξέρουμε να κερδίζουμε. Στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή, δεν υπάρχουν μόνο νίκες και μετά μια πτώση είναι απαραίτητο να μάθει κάποιος μόνος του να ξανασηκώνεται
• Συνειδητοποιείστε πως η δραστηριότητα γίνεται από ένα παιδί και όχι από έναν ενήλικα
• Προσπαθήστε να μην παίρνετε αποφάσεις αντ’ αυτού
• Προσέξτε να μην παρεμβαίνετε στον προπονητή σε τεχνικές οδηγίες (επιλογές), αποφεύγοντας επίσης δημόσιες κρίσεις τέτοιου τύπου (σε περίπτωση τέτοιων στάσεων δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα της εικόνας σας στο σωματείο και του σωματείου σε τρίτους)
• Προσέξτε να μην επισημαίνεται στο παιδί μια άσχημη παρουσία στον αγώνα
• Τονίστε στο παιδί να βελτιώνεται συνεχώς και να καταλάβει πως η συνέπεια (προσπάθεια) στις προπονήσεις θα επιβραβευθεί στο μέλλον (προοδευτική βελτίωση της απόδοσης επιτυγχάνεται, τόσο στο σχολείο όσο και στο ποδόσφαιρο, μετά από σοβαρή συνέπεια και προσπάθεια στις υποχρεώσεις)
• Μάθετε το παιδί σας να συνηθίσει να κάνει ντους, να δένει μόνο του τα παπούτσια του και να φτιάχνει και να κουβαλά την τσάντα του στο γήπεδο (βελτιώνοντας σιγά σιγά την αυτοσυντήρησή του)
• Προσέξτε να μην εισέρχεστε στον αγωνιστικό χώρο και στα αποδυτήρια
• Κατά τη διάρκεια των αγώνων προσπαθήστε να ελέγχετε: έναν υπερβολικό και αντεκπαιδευτικό φανατισμό ή συγκρίσεις ακραίες για το σωματείο σας σε σύγκριση με τα άλλα
• Επιθυμείτε να ακούτε το παιδί σας και να βλέπετε αν, μετά την επιστροφή του από την προπόνηση, είναι χαρούμενο (ευχαριστημένο)
• Υπενθυμίστε του πως, τόσο οι συμπαίκτες όσο και οι αντίπαλοι του, είναι επίσης παιδιά όπως και αυτός, και αξίζουν σεβασμό
• Να σέβεστε τον διαιτητή και να μην τον προσβάλετε. Αποτελεί μέρος του παιχνιδιού με ρόλο διευθυντικό και συχνά είναι και αυτός γονιός και προσπαθεί να βοηθήσει το παιδικό ποδόσφαιρο : όλοι κάνουν λάθη, προσέξτε να μην χάνετε την ψυχραιμία σας
• Υπενθυμίστε του πως αρκετοί θεωρούν πως «ο κήπος του γείτονα είναι πάντα ο καλύτερος» και έτσι, πριν ασκήσετε κριτική για τη λειτουργία του σωματείου, είναι προτιμότερο να ζητήσετε κατευθείαν εξηγήσεις από τους υπεύθυνους του σωματείου (Δ.Σ., προπονητές) για τις επιλογές τους που θεωρείτε άδικες